Τζιοκόντα

Ο συγγραφέας ερωτεύεται την Τζιοκόντα, μια κοπέλα εβραϊκής καταγωγής που χάθηκε, όπως τόσες άλλες, στα κρεματόρια των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Ένα μνημειώδης έργο για όλους όσους χάθηκαν. Για τους ανθρώπους που έπαιξαν, γέλασαν τραγούδησαν, ερωτεύτηκαν παράφορα, αβίαστα, συγκλονιστικά, έως ότου εξαϋλώθηκαν, ωσάν δίχως όνομα, δίχως αξία. Ο συγγραφέας μέσα απ΄τις σελίδες αυτού του έργου σχεδόν αναζητεί εκ νέου την αγαπημένη του, ενθυμούμενος κάθε πτυχή του σώματος της και κάθε απόχρωση της φωνής της. Μια αγωνιώδης προσπάθεια να την ανασύρει από την μνήμη του για να μας την παραδώσει ξανά ζωντανή, ερωτευμένη, όπως ήτανε. Για να την κρατήσουμε ζωντανή κι εμείς με την σειρά μας, γιατί η αμνημοσύνη αυτών των ανθρώπων αποτελεί εν τέλει την de facto νίκη του ναζισμού.