Οδοιπορικό του 43

«Θα τα πω ό λ α, έτσι απλά, ατόφια, σα να διηγούμαι… σα να διηγούμαι κάποιο “ιστόρημα” που, στο κάτω κάτω, αυτό καθ’ εαυτό, έχει κάποιο ενδιαφέρον. Θα κοιτάξω ν’ αποκλείσω κάθε φ ι λ ο λ ο γ ί α, καθετί που τραβάει εις μάκρος. Ό λ α – μ α κ α ι μ ε τ α ό σ ο μ π ο ρ ο ύ μ ε π ι ο λ ί γ α λ ό γ ι α... Έτσι, θα το διηγιέμαι τάχα στην Άννυ... Ό,τι είδα. Ό,τι ένιωσα. Ό,τι υπέφερα. Tίποτ’ άλλο. Oύτε ακόμη και οι ίδιες μου οι σκέψεις. Aχ! δεν ξέρεις πόσον κόπο κατέβαλα γι’ αυτό ακριβώς το πράμα – για να φαίνεται, ακριβώς, πως δεν κατέβαλα κανέναν κόπο».