Η αγάπη άργησε μια μέρα

Ο Κωνσταντίνου με μια ματιά αναγνώρισε αυτή τη σκονισμένη εικόνα κάθε επαρχιώτισσας με τα στημένα μπουκλάκια από ημέρες, που δεν έχουν κυλιστεί στον έρωτα, το βεραμάν φόρεμα, την παλιομοδίτικη τσαντούλα και τις λουστρινένιες γόβες. Σηκώθηκε κουμπώνοντας το σακάκι του και υποκλήθηκε μπροστά, σαν σε πριγκήπισσα.   Μια παλιομοδίτικη ιστορία που ξετυλίγεται σαν μαγευτικό παραμύθι, χάρη στην ομορφιά και τη λαχτάρα των νεαρών ηρωίδων που αντιστέκονται στον αμείλικτο χρόνο, περιμένοντας καρτερικά την προσγείωση του μεγάλου έρωτα. Γιατί υπήρχε μια εποχή που η αγάπη αργούσε να ’ρθει. Αντίθετα με τη νεαρή ηρωίδα που, έρμαιο του παρορμητικού της ενστίκτου, παραδίδεται σ’ έναν άγγελο που την περιμένει στο υπόγειο του σπιτιού της. Και τολμά να ζήσει συναρπαστικές περιπέτειες για να εξελιχθεί εν αγνοία της σε κατακτήτρια της πιο ουσιαστικής ελευθερίας. Γιατί η ελευθερία και τότε, πριν πενήντα χρόνια, και πάντοτε προκύπτει, όχι από συλλόγους και κραυγαλέα μανιφέστα, αλλά από την ατομική συνειδητοποίηση, που διαλέγει τελικά το προσωπικό ήθος, αγνοώντας τους περιορισμούς των έξωθεν απαγορεύσεων.