Bij wijze van roman - hetzelfde en het andere

Pas als je van je leven een roman maakt door de dingen die je beleefd hebt te verhalen en te proberen er vanuit nieuwe invalshoeken naar te kijken – door naar de ander te kijken alsof hij jouw zelf is en naar jouw zelf alsof het een ander is, door naar je verleden te kijken alsof het je heden is en naar je heden alsof het nog toekomst voor je is; pas met deze en andere soortgelijke ‘leugens’ ontdek je soms de harde waarheid van je leven.   Ja, het is vreemd, maar nu weet je het dan: alleen als je je leven ziet bij wijze van roman, raak je aan de verborgen kern van het leven . In deze autobiografische roman schrijft Yannis Kiourtsakis over zijn eerste Griekse levensjaren en zijn familie; het boek eindigt met zijn studie in Parijs en kennismaking met Gisèle. Rode draad is de zelfmoord van zijn acht jaar oudere broer Charis: waarom hij wel en ik niet? Een diepgravend experiment in  zelf -kennis – via de  ander . Een dubbele zoektocht ook: op het persoonlijke vlak, van de ik en zijn broer, en op het vlak van Grieken en Europeanen – hoe kijken Grieken tegen Europa aan en hoe ziet Europa de Grieken? Een boek van ruim vóór de huidige crisis, maar op een dieper niveau volkomen actueel! Yannis Kiourtsakis  is in 1941 geboren in Athene, waar hij nu ook woont. In 1958 gaat hij naar Parijs om rechten te studeren; daar leert hij algauw zijn vrouw Gisèle kennen, in de dagen dat zijn broer Charis zelfmoord pleegt in Brussel. Vanaf eind jaren zeventig publiceert hij een aantal studies over de verhouding van Griekenland tot het Westen en over Nieuwgriekse cultuur en traditie. Deze belangstelling vloeit op natuurlijke wijze over in de romancylus waaraan hij in 1986 begint – waarvan  Bij wijze van roman  (1995) de eerste is.