Ιούδας

Ιερουσαλήμ, 1959. Ο νεαρός φοιτητής Σμούελ Ας αναγκάζεται να διακόψει τις σπουδές του και βρίσκει καταφύγιο σε ένα πέτρινο σπίτι με παράξενους ένοικους. Εκεί κερδίζει τα προς το ζην κρατώντας συντροφιά σε έναν εβδομηντάχρονο άνδρα, μορφωμένο όσο και εκκεντρικό, τον Γκέρσομ Βαλντ. Οι συζητήσεις τους για την ιστορία, την πολιτική, τη θρησκεία, την ανθρώπινη φύση, είναι παθιασμένες. Όμως κάτω από την ίδια στέγη, μένει η σαγηνευτική και μυστηριώδης Ατάλια Αμπραβανέλ. Η ίδια συνδέεται με μια παραγνωρισμένη φυσιογνωμία του σιωνιστικού κινήματος, με κάποιον που προσπάθησε να αλλάξει την ίδια τη συγκρότηση του κράτους του Ισραήλ. Ο ντροπαλός και ευαίσθητος Σμούελ αναστατώνεται από την παρουσία της και αρχίζει να ερωτεύεται τη  μεγαλύτερή του γυναίκα. Ο Ιούδας, το τελευταίο αριστούργημα του Άμος Οζ, είναι ένα προκλητικό μυθιστόρημα ιδεών και συγχρόνως η αφήγηση μιας απεγνωσμένης αγάπης, με υποβλητικό σκηνικό τα χειμωνιάτικα τοπία μιας διχοτομημένης πόλης. Ένα σπουδαίο έργο αναφοράς για να κατανοήσουμε την ψυχή μιας ολόκληρης χώρας, τη σχέση ανάμεσα στον ιουδαϊσμό και τον χριστιανισμό, καθώς και μια συναρπαστική σπουδή πάνω στις μορφές του «προδότη».

«Ένα μεγαλειώδες μυθιστόρημα… Ο Ιούδας είναι ένα έργο ωριμότητας, ένα βιβλίο συναρπαστικό και ευφυές, γραμμένο από έναν μεγάλο συγγραφέα που μας προσκαλεί σε μια μεθυστική κατάδυση, να απολαύσουμε το βάθος των παρατηρήσεών του, απαλλαγμένοι από κάθε αυταπάτη».

Haaretz (Ισραήλ)

«Ένα αριστούργημα: ο έλεγχος της κάθε λέξης, η περίτεχνη δομή, η ικανότητα του Άμος Οζ να διεγείρει όλες τις αισθήσεις του αναγνώστη».

La Repubblica (Ιταλία)

«Ο Άμος Οζ συγκαταλέγεται μεταξύ των κορυφαίων συγγραφέων της παγκόσμιας λογοτεχνικής σκηνής».

Süddeutsche Zeitung (Γερμανία)

«Ο Ισραηλινός συγγραφέας επέστρεψε με μια μύχια ιστορία, όπου συναντιούνται τα βασικότερα θέματα του έργου του».

Le Monde (Γαλλία)