ΑΝΙΜάΛΕ
Beschrijving
Ήμασταν μπρούμυτα στο χοντρό χαλί της διάβαζα μια ιστορία για ένα αλεπουδάκι -δεν ήταν όσο πονηρό θα ήθελε η μαμά του- όταν στήριξε καλά τους αγκώνες της, κοιτάχτηκε στο απέναντι τζάμι και με την πιο γενναία της φωνή είπε: «Μαμά, είμαστε σαν τα σκουλήκια!» Πήρα τότε το κεφάλι μου από το κείμενο καμάρωσα την αντανάκλασή μας χωρίς να ανοιγοκλείσω τα μάτια και σιγουρεύτηκα ότι αυτή η ανάγνωση δεν είχε κανένα νόημα να συνεχιστεί. Καθόλου δεν έδειξα ότι λυπήθηκα που δεν ήμουν στη θέση της αλεπούς.