Μαριάννα Κουμαριανού
Τι αγαπάει: τον αυθορμητισμό των παιδιών, τα παραμύθια, τα λουλούδια,
το χουχούλιασμα δίπλα στο τζάκι, το χουζούρι, να γράφει ιστορίες,
να ακούει τα ποτάμια να κυλούν, να περπατάει σε καινούργιους τόπους,
τις παρδαλές κάλτσες, όλα τα λαχανικά (εκτός από τα φασολάκια),
τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού, τη μουσική,
να διαβάζει δίπλα στη θάλασσα, τους ανθρώπους που λάμπουν τα μάτια τους.
Όταν ήταν μικρή: σκαρφάλωνε παντού, μιλούσε με τα σπουργίτια,
πέρναγε ατέλειωτες ώρες χαϊδεύοντας τη γάτα της, ξεφλούδιζε κρεμμύδια,
έπαιζε πιάνο, χόρευε, έκλεινε την αδελφή της στην ντουλάπα,
ζωγράφιζε και έκανε τρύπες στους τοίχους του δωματίου της,
έκανε τσουλήθρα με το στρώμα του κρεβατιού της,
βαριόταν τα «σκέφτομαι και γράφω», αγαπούσε τα μαθηματικά
και ήθελε να μάθει να πετάει.