Konstantinopel was een van de belangrijkste steden van de middeleeuwen, gelegen op de grens tussen Europa en Azië. De stad was oorspronkelijk gesticht door Griekse kolonisten onder de naam Byzantium, maar werd later de hoofdstad van het Romeinse Rijk onder keizer Constantijn de Grote. Na de splitsing van het Romeinse Rijk in twee delen werd Konstantinopel het centrum van het Byzantijnse Rijk, dat de erfenis van de oude Romeinse beschaving voortzette.

Konstantinopel was een symbool van macht en rijkdom, met een bevolking van ongeveer 500.000 inwoners. De stad was beroemd om haar culturele en religieuze leven, en haar strategische ligging aan de Bosporus, de zeestraat die de Middellandse Zee met de Zwarte Zee verbond. De stad was ook een belangrijk knooppunt voor de handel tussen Europa en Azië, en had nauwe banden met de Italiaanse stadstaten tijdens de renaissance.

De stad werd echter bedreigd door een nieuwe vijand: het Ottomaanse Rijk, dat gesticht was door Turkse nomaden die zich tot de islam hadden bekeerd. De Ottomanen veroverden geleidelijk aan grote delen van het Byzantijnse Rijk, en belegerden Konstantinopel meerdere keren. In 1453 besloot sultan Mehmet II om een definitieve aanval op de stad te ondernemen, met een leger van 50.000 tot 80.000 soldaten en 126 schepen.

De Byzantijnse keizer Constantijn XI Paleologus verdedigde de stad met slechts 7.000 soldaten, waarvan 2.000 Italiaanse huurlingen. Hij kreeg ook steun van enkele schepen uit Venetië en Genua. De stad was omringd door sterke muren, die al eeuwenlang stand hadden gehouden tegen vijandelijke aanvallen. Maar Mehmet II beschikte over een nieuw wapen: kanonnen die enorme stenen kogels konden afvuren.

Het beleg duurde bijna twee maanden, van 2 april tot 29 mei 1453. De Ottomanen bestookten de muren dag en nacht met hun kanonnen, en probeerden ook om hun schepen over land te slepen om de Gouden Hoorn binnen te varen, een inham die een natuurlijke haven vormde voor Konstantinopel. De Byzantijnen boden dapper weerstand, maar konden niet voorkomen dat er gaten in de muren ontstonden.

Op 29 mei 1453 slaagden de Ottomanen erin om door te breken in de stad. Er volgde een bloedige strijd in de straten, waarbij duizenden Byzantijnen werden gedood of gevangengenomen. Keizer Constantijn XI sneuvelde in het gevecht, en zijn lichaam werd nooit teruggevonden. Mehmet II maakte zijn triomfantelijke intrede in de stad, en liet zich kronen tot kayser-i rum, oftewel keizer van Rome.

De val van Konstantinopel betekende het einde van het Byzantijnse Rijk als opvolger van het Oost-Romeinse Rijk. Het was ook een keerpunt in de westerse geschiedenis, die vaak wordt gezien als het einde van de middeleeuwen. De val van Konstantinopel had grote gevolgen voor zowel Europa als Azië, en markeerde het begin van een nieuw tijdperk.